zondag 3 april 2022

De VENNBAHN

Van Troisvierges naar Sankt-Vith, Monschau en Aken. (De VENNBAHN: Startpagina - Vennbahn
Van Aken via het Drielandenpunt naar Luik.

21/03/2022: Troisvierges – Sankt-Vith. Na Luik klimt de stoptrein in het dal van de Ourthe langs de stations van Angleur, Esneux en Poulseur naar Rivage om vervolgens in het dal van de Amblève ook te stoppen in de dorpen Aywaille, Coo en Trois-Ponts. Tenslotte sporen we door het dal van de Salm naar Vielsalm en verder naar Gouvy en Troisvierges. Bijna in Gouvy valt de trein stil. Het treinpersoneel houdt er de spanning in en het duurt enige tijd vooraleer we op de hoogte gebracht worden dat de trein defect is. De conducteur kan niet zeggen voor hoelang. Na twee uur komt een andere trein de defecte trein wegslepen terug naar Vielsalm. Omdat het ene spoor door de defecte trein geblokkeerd is, moet alle treinverkeer over één spoor. Het weer is zonnig warm en niemand lijkt het wachten op de volgende trein vervelend te vinden. Mijn oorspronkelijk plan om van Gouvy naar Troisvierges te fietsen geef ik op en reis mee tot Troisvierges ook al is mijn treinticket maar geldig tot Gouvy. Een paar uur later dan gepland kan ik eindelijk de Vennbahn op. Het was een tip van Kristof om niet in Aken te starten. Troisvierges ligt immers bijna 300 meter hoger dan Aken. En ik heb gewacht op een windje uit zuidelijke richting. De condities zijn dus uitstekend om met gemak de Vennbahn te fietsen. Bovendien verwacht ik van een oude spoorlijn dat ze vlak is met hooguit zachte hellingen net zoals de spoorlijn van Luik naar Troisvierges door de valleien van de Ourthe, de Amblève en de Salm. De route volgt niet meteen de oude spoorlijn en start met een steil kort klimmetje. De eerste kilometers zijn heuvelend en bochtig maar eens op de oude spoorlijn gaat het zachtjes stijgend richting de vleermuistunnel. We moeten een bypass nemen om de vroegere spoorwegtunnel heen en stijgen vervolgens traag verder tot een hoogte van 550 meter. Net over de grens Luxemburg-België kom ik aan het vroegere station van Lengeler. Het was een belangrijk station op de spoorlijn Troisvierges – Sankt-Vith dat in 1889 ingehuldigd werd. De enkelsporige baan was van belang voor het grondstoffentransport van het Akense kolengebied naar het Luxemburgse ijzerertsbekken. In 1962, amper 70 jaar later ging de lijn definitief dicht. Van op de Vennbahn kijk je over de daken van Burg-Reuland met aan de overkant op de heuveltop de burchtruïne Reuland. We dalen verder tot het riviertje de Our. Vanaf kort na het dorpje Auel (BE) vormt het riviertje de grens tussen België en Duitsland. We kruisen de Our vier keer en komen op die manier eventjes in Duitsland ook al is de Vennbahn Belgisch! Voor Lommersweiler (BE) verlaten we het riviertje, een tunneltje door en klimmen zachtjes verder naar Neidingen en Sankt-Vith op 520 meter hoogte. Sankt-Vith is een modern en net stadje. Het werd tijdens het Ardennenoffensief van WOII volledig verwoest! Het duurde tot in de jaren 60 van de vorige eeuw vooraleer het weer heropgebouwd was. Hun enig overgebleven historisch gebouw is de Büchelturm. Mijn eerste fietsrit zit erop. Het is halfzeven als ik aan het Bed & Bike-hotel Berliner Hof in de Pulverstraβe aankom. Ik geef de code in die ik gisteren per mail onmiddellijk na betalingsbewijs heb ontvangen. Oeps, er opent zich één van de kleine kluisjes naast de deur. Er ligt een plastickaartje in waarmee ik zowel toegang tot het hotel als mijn kamer heb. Er is geen receptie. Overal ligt er vasttapijt. Het is muisstil. De kamerdeur valt met een gedempte plof dicht. Het stoffen zeteltje met zeer hoge rug zet de stijlvolle en huiselijke inrichting van de kamer extra in de verf. Wel een uur lang geniet ik van kommerloze rust en de geruststelling dat de tocht volledig zal lukken. De Vennbahn is uitstekend bewegwijzerd. Nergens hoefde ik een kaart of de vooraf opgezochte informatie te raadplegen. En de inspanningsgraad op een schaal van één tot vijf haalt met moeite twee. Het is echt een luxefietsritje. Om nog veel te wandelen heb ik geen zin. Ik zit liever rustig binnen in restaurant ‘An den Linden’, in de gelijknamige straat. Pfifferlingsuppe, Lachsfilet mit frischer Spargel hollandaise und kartoffelgratin en tenslotte chocolat moeulleux.

[8h50: vertrek met de trein in Zottegem naar Gouvy met overstappen in Brussel-Zuid en Luik. 12h20: trein defect net voor Gouvy. 14h33: vertrek met vervangtrein in Vielsalm. 15h: Start van de Vennbahn in Troisvierges. 16h10, 15 km, Lengeler Bahnhof. 18h30: Sankt-Vith, Berliner Hof. Totaal 40 km]


De ter hulp gesnelde trein gezien vanuit de cockpit van de defecte trein tussen Vielsalm en Gouvy.

De spoorweg in Troisvierges gezien vanop het heuveltje na de steile klim aan het begin van de Vennbahn.

De eerste kilometers van de Vennbahn zijn heuvelend.

België na Huldange, het laatste Luxemburgse dorp langs de Vennbahn.

Het Belgisch grensdorpje Lengeler gezien vanop de Vennbahn.


Het dorpje Burg-Reuland gezien vanop de Vennbahn. Op de achtergrond de burchtruïne Reuland. 

Het riviertje de Our nabij het dorpje Steffeshausen. De Vennbahn volgt het riviertje tot voorbij het Duitse gehucht Hemmeres. 

Het riviertje Our in het Duitse gehucht Hemmeres. 

Net na Hemmeres vertrekt een fietspad naar Steinebrück (1 km) en Prüm (28 km).
De Vennbahn loopt verder naar Neidingen (3,5 km) en Sankt-Vinkt (8 km).

De spoorwegtunnel tussen Lommersweiler en Neidingen. 

De Sint-Bartholomeüskapel in Wiesenbach net ten zuiden van Sankt-Vith.
(Sint-Bartholomeüskapel - Wikipedia

Het vroegere spoorwegstation van Sankt-Vith, nu het lokaal historisch museum  'Zwischen Venn und Schneifel' 

22/03/2022: Ik heb niemand in het hotel gezien, geen personeel of andere hotelgasten. Ook de reservering verliep zonder contact met mensen. Het bevalt me wel dat alles voor een keer digitaal en elektronisch is. In de infomap op de hotelkamer staat alle informatie, ook waar je kan ontbijten in de stad. Ik haal mijn fiets uit de garage en drop de plastickaart in de brievenbus. In de supermarkt vlakbij sprokkel ik zelf een ontbijt samen, slalom naar beneden tot de Vennbahn op zoek naar een picknickplaats. Een drietal kilometer na Sankt-Vith zetten we de nauwelijks voelbare daling in naar het riviertje de Amel (Amblève) bij Montenau. Bij Born vertrekt het twintig kilometer lange fietspad RaVel-ligne 47a naar Vielsalm, eveneens een oude spoorlijn. Na Montenau is het ‘vals plat’ zoals het in de wielersport heet, en moet er opnieuw ietsjes harder geduwd worden. Met de wind mee is het amper voelbaar. In Waimes start de RaVel-ligne 45 naar Malmedy, Stavelot en verder tot Trois-Ponts. Tot Malmedy is het slechts 8 km en zonder veel nadenken begin ik aan het ongeplande uitstapje. De oude spoorlijn volgt de loop van het riviertje de Warchenne dat in Malmedy uitmondt in de Warche. Amper twintig minuten later ben ik op mijn bestemming. Het stadje ligt 150 meter lager dan Waimes. Een picknick en een wandeling door de centrumstraten, meer omhelst mijn bezoek aan Malmedy niet. En dan dezelfde weg terug naar de Vennbahn, gestaag ‘vals plat’ maar niet al te lastig. Ik heb nu meer tijd om rond te kijken, neem af en toe een pauze en ga een keer languit in het gras liggen. Het mag meer zijn dan fietsen alleen. De omgeving is geweldig. Voor Weywertz start de RaVel-ligne 46, een aftakking van de Vennbahn die via Bütgenbach naar Losheimergraben aan de Belgisch-Duitse grens loopt. De fietsroute loopt verder in Duitsland naar Trier onder de naam Kyllradweg, 120 kilometer lang. Aan het vroegere station van Sourbrodt, het hoogste punt van de Vennbahn en op minder dan tien kilometer van het bekendere Baraque Michel, staat een oude locomotief tentoongesteld en zijn de restanten van een spoorwegdraaischijf te zien. De Vennbahn loopt hier ten oosten van de Hoge Venen en weldra bereik ik Duitsland. Als je niet oplet schiet je voorbij Monschau (Montjoie). Er is immers langs de Vennbahn niets te merken van het pittoreske dorpje behalve het onopvallende vroegere Monschau Bahnhof waar een fietsbordje richting centrum staat. Na drie kilometer stevig dalen naar de vallei van het riviertje de Roer sta ik midden in het sprookjesdorp gelegen tussen beboste steile flanken. Het is niet de eerste keer dat ik hier ben. Toen ik les gaf in het KAZ begeleidde ik samen met andere collega’s verschillende jaren de driedaagse GWP voor de vierdejaarsleerlingen. Op weg naar Trier bezochten we in het voorjaar van 2007, 2008, 2009 en 2010 de glasblazerij van Monschau. Daarna stond een wandeling naar de burchtruïne op het programma en konden de leerlingen het dorp ook op eigen houtje verkennen. Volgens de notitieboekjes van mijn ma zijn we op 19 mei 1995 gestopt in Monschau. We waren op weg naar Gunderath voor weekje vakantie. Het is fantastisch hier met de fiets terug te komen. Vooraleer mijn hotel op te zoeken wandel ik door het dorp. Het Besttime Hotel is gelegen aan de Bergstraβe. De receptioniste, een oudere dame spreekt gebrekkig Duits, vraagt mijn identiteitskaart en controleert de reserveringsgegevens. De schrik slaat om mijn hart als ze mijn covidpas vraagt. In Duitsland is er nog steeds mondmaskerplicht in winkels, restaurants, hotels, ... en in de horeca moet een covidpas voorgelegd worden. Verdorie daar heb ik helemaal niet aan gedacht. De covidpas is uit mijn portefeuille verdwenen zodra het in België niet meer verplicht was en op mijn smartphone heb ik geen digitale versie. Als ze mij weigert dan sta ik op straat en waar kan ik op dit late uur nog heen? Er is geen station in Monschau. Heeft ze mijn paniek gemerkt? Ik weet het niet. In ieder geval mijn opluchting dat ik kon blijven wel, na haar telefoontje naar weet ik veel wie. Zelfs onder de douche kan ik de gedachte niet uit me wegbannen en ik blijf maar denken hoe stom van me de coronamaatregelen in Duitsland niet te hebben nagekeken voor mijn vertrek. Nu ja, als het in het hotel lukt zonder covidpas dan straks ook in de restaurants. Drie restaurants probeer ik maar nergens mag ik binnen zonder covidpas. De Duitsers tonen zelfs hun identiteitskaart samen met hun covidpas. Dat heb ik bij ons in België nooit gezien. Ik heb op mijn hotelkamer de restjes van mijn picknick gegeten en dat was ook lekker. Er zit niets anders op dan morgen na aankomst in Aken meteen met de trein te vertrekken.

[Vertrek Sankt-Vith: 10h, teller op 40 km  //  Born: 10h40, 48 km  //  Waimes: 11h30, 58 km  //  Aankomst Malmédy: 11h50, 66 km  //  Vertrek Malmédy: 12h30, 68 km  //  Waimes: 13h30, 76 km  //  Monschau: 17h, 105 km.  //  18h: ingecheckt Besttime Hotel. Totaal:108 km]  

 

De waterscheidingslijn tussen het stroomgebied van de Rijn en de Maas. 


Het spoorwegviaduct, de 'Freiherr von Korff-Brücke' in Born werd in 1916 gebouwd, is 285 meter lang, 18 meter hoog
en telt 11 bogen. In Born vertrekt de RaVel-ligne 47a, een fietsaftakking van de Vennbahn naar Vielsalm (20 km).



Het spoorwegstation van Waimes, vroeger en nu. Hier vertrekt het fietspad RaVel-ligne 45 naar Malmedy (8 km), Stavelot en Trois-Ponts (21 km).

Malmedy.

Malmedy.

Het vroegere station van Sourbrodt.

Het restant van de spoorwegdraaischijf aan het station van Sourbrodt.


Spoorwegfietsen tussen Kalterherberg en Sourbrodt. 
 (Draisinenstrecke Sourbrodt - Eifelführer - Eifelreise (eifelfuehrer.de))


Het waterrad van de mosterdmolen in Monschau.(Senfmühle Monschau – Wikipedia).

Het riviertje Roer (Duits: Rur) in Monschau. Het brongebied van het riviertje ligt in Sourbrodt.
De Roer mondt uit in de Maas in het Nederlandse Roermond.

Monschau.

Monschau.

23/03/2022: Bij mijn vertrek om 10h is het nog vredig rustig in Monschau. Het watergeruis van de Roer dringt tot diep in de steegjes om zich heen, tot het straks overstemt wordt door toeristenrumoer. Het is klimmen, soms te voet tot op de Vennbahn. Opnieuw op Belgisch grondgebied! Inderdaad de volledige Vennbahn is Belgisch. Bij het Verdrag van Versailles in 1919 werd beslist de bedding van de spoorlijn, de stations en de technische installaties op Duits grondgebied aan België toe te wijzen. Ook al is de Vennbahn al lang geen spoorlijn meer, het is nog steeds Belgisch grondgebied. Van Monschau naar Aken is het vlak tot lichtdalend. Het gaat vooruit. Tussen Konzen en Lammersdorf vormt de Vennbahn de landsgrens tussen België en Duitsland. Na Roetgen gaat de Vennbahn nog even over de grens naar het Belgische Raeren en terug naar Duitsland. Vanaf hier loopt de oude spoorlijn door verstedelijkt gebied tot de rand met Aken. Zodra de bordjes Hauptbahnhof in zicht zijn, fiets ik naar het station en het nabijgelegen Bestprice Hotel, Römerstraβe. Intussen heb ik de covidpas van mijn broer. Ik had het hele voorval van gisteren gesmst naar mijn schoonzus Inneke en bij wijze van grap de covidpas van mijn broer gevraagd die zij prompt doorstuurde. Het is het proberen waard. Ik geef mijn identiteitskaart aan de jonge receptioniste van buitenlandse afkomst. Als alles geregeld en betaald is, vraagt zij alsnog de covidpas. Zij bekijkt het seconden lang maar scant de QR-code niet in en zegt dat het in orde is. Dat ging toch wel heel vlotjes. Zodra ik op de kamer ben, bekijk ik de mogelijkheden om morgen naar Luik te fietsen. Nu de rit van Troisvierges naar Aken probleemloos verlopen is, heb ik wel zin in een extra rit. Bovendien waait de wind morgen van uit het gunstige noordoosten. Alleen tot het drielandenpunt lijkt het niet zo eenvoudig maar verder kunnen fietsknooppunten gevolgd worden. Ik trek de stad in, langs het theater, de Elisenbrunnen met de Kaiserquelle, door de Elisengarten naar de Markt. Het is rumoerig druk en aangenaam warm in de stad. De terrassen zitten vol. Het is lente! Ik was al meerdere keren in Aken en vind vrij snel mijn weg. Tijdens de jaren 2005 tot en met 2009 stond Aken op het GWP-programma van de vierdejaars. Op 4 juli 2008 hielden Alexis en ik een korte stop in Aken. We waren met de fiets op weg naar Keulen. Op 18 augustus 2011 was ik met Kurt in Aken tijdens een weekje fietsen in de Voerstreek. Ik vermoed dat dit de laatste keer was. Zonder problemen kan ik met de covidpas van mijn broer een tafeltje bemachtigen in het Turkse restaurant ‘Konak’ in de Pontstraβe. Nadat de laatste winkels om 20h hun deuren sluiten loopt de stad leeg vooral omdat het snel koud wordt. Na een lange avondwandeling zit er niets anders op dan naar het hotel terug te keren.

[9h30: vertrek aan hotel. 10h, 110 km: vertrek uit Monschau. 15h15, 162 km: Bestprice Hotel. 18h: restaurant Konak. 20h30: terug in het hotel. Totaal: 162 km]

De Vennbahn tussen Sankt-Vith en Raeren of ook RaVel-ligne 48 genoemd. Nog 35 km tot Aken.
(Ligne 48 - Vennbahn (wallonie.be)

 
Op weg naar Aken gaat de Vennbahn nog een stukje over Belgisch grondgebied langs het vroegere station van Raeren. 

Het dorpje Walheim ligt op 10 kilometer van Aken. 

De Marschier Tor, één van de twee resterende stadspoorten van Aken. 

De Elisenbrunnen met de warmwaterbron de Kaiserquelle (53°C)
(Elisenbrunnen – Wikipedia , Aachener Thermalquellen – Wikipedia)


De Markt in Aken. 

24/03/2022: In de Bio-supermarkt op de Theaterplatz haal ik ontbijt en picknick voor de hele dag. Terwijl ik naar de Markt fiets kijk ik uit voor fietsbordjes richting Drielandenpunt maar vind niets. Ook gisteren tijdens mijn avondwandeling heb ik geen bruikbare bordjes gezien. Ik zou op kompas kunnen fietsen en de weg vragen wat avontuurlijker en leerrijker is dan de GPS. Uiteindelijk is het maar een achttal kilometer in zuidwestelijke richting. Om niet op al te gevaarlijke wegen terecht te komen, start ik veiligheidshalve toch de fiets-GPS op. Het toestelletje vastgeklikt op mijn stuur, stuurt me van de Jacobstraβe naar de drukke Vaalserstraβe met afgescheiden fietspad, de Alte Vaalserstraβe en de Akenerstraat naar het Nederlandse Vaals aan de voet van de Vaalserberg. Het is stevig klimmen langs de Viergrenzenstraat, de berg op naar het Drielandenpunt op een hoogte van 322 meter. Ik kom voorbij de Wilhelminatoren op Nederlands grondgebied en wat verderop aan de Boudewijntoren op Belgisch grondgebied. Ik ben aan een uitgebreid ontbijt toe en zoek een zonnig plekje in de bosrijke omgeving. In de afdaling langs de Route des Trois Bornes op weg van fietsknooppunt 91 naar 3 kom ik op de RaVel-ligne-39 met fietsbordjes naar Luik. In Plombières sluit de RaVel-ligne-38 naadloos aan op de Ligne-39. De hele route naar Luik is uitstekend bewegwijzerd. Ik mag mijn spiekbriefje met fietsknooppunten opbergen. De oude spoorlijn slingert door de heuvels langs het vroegere station van Hombourg, de Siroperie Meurens in Aubel, het dorpje Thimister, het Fort van Battice, de dorpen Herve, Soumagne, Fléron en tenslotte Chénée aan de monding van de Vesdre in de Ourthe. Op amper vier kilometer steek ik drie rivieren over, de Maas als laatste. Eens op de kade ‘La Passerelle La Belle Liégeoise’ is het bekend terrein. Ik wandel tot de Pont J.F.Kennedy en duik de stad in. Na bijna zeventig kilometer wil ik wel iets stevigs eten. In restaurant ‘Le Quartier Latin’, Rue Saint-Paul krijg ik een groot bord vol-au-vent met frietjes voorgeschoteld. Ik heb moeite met de portie, een dessert is niet nodig.

[9h30: vertrek uit Aken. 10h15-11h, 172 km: Drielandenpunt, picknick. 17h, 232 km: aankomst in Luik aan Passerelle. 18h30: restaurant ‘Le Quartier Latin’. 20h: vertrek met trein. 22h30: thuis. Totaal: 242 km.]

De Wilhelminatoren op Nederlands grondgebied bij het Drielandenpunt.
(Skywalk drielandenpunt Vaals (skywalkvaals.nl))

Het Drielandenpunt. (Het Drielandenpunt Vaals , Drielandenpunt (Vaals) - Wikipedia)

De Boudewijntoren bij het Drielandenpunt op Belgische grondgebied.
(Koning Boudewijntoren - Wikipedia)

Een bordje voor Luik vlakbij het Drielandenpunt. 

Langs de Route des Trois Bornes, tussen fietsknoopunt 91 en 3 start de RaVel-ligne 39.

RaVel-ligne 38 van Plombières naar Chenée bij Luik. (Ligne 38 (wallonie.be)).


Het vroegere station van Hombourg (La gare HombourgStation Homburg - Wikipedia)

Sirop de Liège in Aubel (Siroperie Meurens (sirop-de-liege.com))

Het Fort van Battice, gebouwd in 1934 maakte deel uit van de fortengordel rond Luik.
(Fort Battice - Wikipedia , Fort van Battice | Wallonië België Toerisme (walloniebelgietoerisme.be))

Fietsknooppunt 32 aan de Vesdre in Vaux-sous-Chèvremont op 7 kilometer van Luik-centrum.

Pont de Fétinne over de Ourthe aan de monding in de Maas en de Sint-Vincentiuskerk. 

De Sint-Vincentiuskerk van 1930 werd gebouwd in gewapend beton.
(info: Sint-Vincentiuskerk (Luik) - Wikipedia)

Detail uit de reling van de Pont de Fragnée over de Maas bij de monding van de Ourthe in de Maas.
(Pont de Fragnée — Wikipédia (wikipedia.org))

Zicht op het zuidelijkste punt van het eilandje Outremeuse tussen Maas (links)en het afwateringskanaal (rechts).
(Outremeuse - Wikipedia)

Place des Carmes in Luik
'La Fontaine des Carmes' met het beeldhouwwerk 'Le Saute-mouton' van Mady Andrien.
(Mady Andrien ,Mady Andrien - Wikipedia)


Het treinstation van Luik. (Station Luik-Guillemins - Wikipedia)  


Voor reacties of vragen:  vanhecke1965@skynet.be